Recht Op Wonen
26/08/2008: Dossier Herselt
Artikel 23 van de grondwet werd ingevoerd om iedereen een waarborg een recht op
wonen te verschaffen. Men zou er van uit kunnen gaan dat de grondwet voor iedereen
zou gelden. Maar niets is minder waar. De ene gemeente wil een heel streng beleid
voeren en inwoners die sinds 1991 in een gebied wonen met recreatieve doeleinden
verplichten om hun domicilie op een andere plaats te nemen en slechts “sporadisch”
te verblijven in dit zogezegd weekendverblijf. De bulldozers die onder de toemalige
minister Stevaert Vlaanderen onveilig maakten staat voorlopig op stal. Als het aan
sommige burgemeesters afhangt dan worden deze terug losgelaten in een aantal gebieden.
Er heerst een volledige willekeur. De ene gemeente zal een gedoogbeleid hanteren,
de andere eerder een repressief beleid. Dit allemaal op het ogenblik dat de Vlaamse
regering deze zaak probeert te stroomlijnen in een nieuw decreet.
Dit ontwerp van
decreet staat kan je vinden door
hier te klikken.
De laatste tijd ontvangen meer en meer bewoners en/of eigenaars van weekendverblijven
en vakantiewoningen het bezoek van een deurwaarder. Deze deurwaarder overhandigt
dan vaak een document getiteld “betekening – bevel tot uitvoering” en dat betrekking
heeft op een oud vonnis betreffende de vakantiewoning. Zo zijn er gevallen bekend
van vonnissen uit november 1978 die in juli 2008 opnieuw worden betekend.
Waarom
schiet de overheid nu plots wakker, nadat ze vaak bijna 30 jaar heeft stil gelegen?
Door de wet van 10 juni 1998 tot wijziging van sommige bepalingen betreffende de
verjaring wordt de verjaringstermijn van een vonnis teruggebracht naar 10 jaar.
Dit betekent dat de partij die door de rechtbank in het gelijk wordt gesteld 10
jaar heeft om de tegenpartij te verplichten om het vonnis uit te voeren.
De nieuwe
wet op de verjaringen voorziet echter in een overgangsperiode. Eén van de gevolgen
van deze overgangsperiode is dat de overheid voor 27 juli 2008, de laatste dag van
de overgangsperiode, vonnissen opnieuw laat betekenen om een nieuwe verjaringstermijn
te starten.
Vele weekendbewoners en eigenaars van vakantiehuizen vrezen natuurlijk
dat deze nieuwe betekening meteen de uitvoering van het vonnis met zich zal meebrengen
en zij na bijna 30 jaar toch nog zullen verplicht worden om tot afbraak over te
gaan.
Er moet echter onderzocht worden of de vonnissen die nu opnieuw worden bovengehaald
nog wel uitgevoerd kunnen worden.
Vaak wordt in een strafrechtelijk vonnis een herstel
van de plaats in de vorige staat bevolen. Indien dit mee gezien wordt als een straf,
dan moet rekening worden gehouden met de verjaringstermijnen voor de tenuitvoerlegging
van de straf. Deze gaan van 20 jaar voor criminele straffen tot 1 jaar voor politiestraffen.
In het geval van het herstel in de vorige toestand van de plaats moet ook rekening
worden gehouden met het decreet van het Vlaams Parlement van 4 juni 2003 betreffende
de ruimtelijke ordening dat de instandhouding van een niet vergund gebouw niet meer
strafbaar stelt, onder bepaalde voorwaarden.
De minister van Ruimtelijke Ordening
heeft onlangs nog een nieuwe aanpassing van het decreet aangekondigd. Ook bij deze
aanpassing kunnen belangrijke veranderingen ten voordele van bewoners of eigenaars
van weekendverblijven en vakantiewoningen worden verwacht.
Mensen die onlangs een
betekening – bevel tot uitvoering hebben ontvangen doen er dan ook goed aan zich
concreet te laten informeren over hun rechten en plichten.
|