<%@ Page Language="VB" MasterPageFile="~/Default.master" AutoEventWireup="false" CodeFile="asbest.aspx.vb" Inherits="dossiers_asbest" title="Dossier Asbest | Dolor" %>

Asbest

De asbestproblematiek is publiek gekend.

Asbest is een stille doder.

De microbestanddelen kunnen via de luchtwegen het lichaam binnenkomen en daar gedurende tientallen jaren verblijven om zich dan plots onder de vorm van longkanker, asbestose of longvlieskanker, ook wetenschappelijk genoemd mesothelioom, te manifesteren.

Longvlieskanker zou bovendien ook in de meeste gevallen fataal zijn en er zijn geen therapieën of medicijnen voor handen waarbij de slachtoffers, eens de diagnose is gesteld, blijkbaar niet lang meer te leven hebben. Ook bij de andere twee ziekten zijn de prognoses niet bepaald gunstig te noemen.

Waar er in het buitenland regelmatig procedures te noteren vallen met gerechtelijke uitspraken én veroordelingen, blijft het in België opvallend stil op dat vlak.

Er zou momenteel slechts één burgerrechtelijke zaak lopen met de nabestaanden van een slachtoffer die procederen tegen het bedrijf waar hun familielid werkzaam was.

In principe kunnen de schadelijders onverdeeld worden in drie categorieën te weten (i) diegene de rechtstreeks met het bedrijf samenwerkten, bijvoorbeeld de werknemers, (ii) de omwonenden en (iii) ten slotte de gebruikers van de producten of derden die ermee in aanraking kwamen.

In de mate dat de problematiek inderdaad zeer ernstig is, wat helaas dient aangenomen te worden, kan dan ook gesteld worden dat er reeds schrikbarend veel slachtoffers zijn gevallen en dat er nog evenveel slachtoffers zullen volgen, elke dag opnieuw…

Juridisch gezien ontstaat door deze zaak een problematiek van verborgen letselschade en mogelijke verjaring.

Het ligt niet in de bedoeling van deze korte bijdrage om een medische, wetenschappelijke of juridische uiteenzetting te geven over de verschillende aspecten die van belang zijn voor slachtoffers die te maken hebben met een asbestaandoening of -vergiftiging.

DOLOR wil enkel sensibiliseren en aan de slachtoffers een mogelijkheid bieden om zich te informeren en op te komen voor hun rechten.

Zo is de situatie van een werknemer verschillend van andere personen. Er gelden in het arbeidsrecht niet alleen kortere verjaringstermijnen.

Maar bijvoorbeeld wordt het mesothelioom in principe erkend als beroepsziekte waardoor het Fonds voor Beroepsziekten een (beperkte) tussenkomst kan verlenen, die echter niet alle schade dekt. Maar wanneer de aansprakelijkheid wordt gekoppeld aan bijvoorbeeld het plegen van een strafrechtelijk kwalificeerbare fout, dan gelden er heel andere verjaringstermijnen.

Dit laatste is het geval wanneer er sprake is van onopzettelijke slagen en verwondingen en, des temeer, van opzettelijke slagen en verwondingen.

Elk dossier moet apart onderzocht worden maar nu staat reeds vast dat deze verjaringstermijnen steeds gevaarlijker worden omdat de ‘besmettingen’ hoe dan ook een lange tijd terug hebben plaatsgevonden. Bovendien heeft een werknemer-slachtoffer er alle belang bij om alle recuperatiemethodes te onderzoeken. Bepaalde mogelijke uitkeringen zullen immers slechts een deel van de schade dekken.

Wanneer een werknemer-slachtoffer beroep kan doen op bepaalde aansprakelijkheidsgronden, dan kan hij volledige schadevergoeding eisen.Volledig betekent alle schade, zowel materiele schade als morele schade en dit in de meest brede zin van het woord te vermeerderen met de wettelijke intresten die momenteel 7 % per jaar bedragen vanaf de datum van de feiten.

Ook het oprichten van een fonds, waar nu sprake van is, is relatief. Eerst moet het fonds nog opgericht worden. Bovendien moet dit fonds dan nog gespijsd worden. De ervaring met andere fondsen, zoals het hulpfonds voor slachtoffers uit gewelddaden, leert dat deze slechts een fractie van de werkelijke schade vergoeden.

Een andere categorie van gedupeerden zijn personen die samenwerkten met een producent van asbest, doch die op zelfstandige basis werkten en in principe kunnen zij evengoed een schadeclaim indienen , zij het dan op andere aansprakelijkheidsgronden.

Hier dient benadrukt te worden dat de contractuele aansprakelijkheid door de (nieuwe) verjaringswet vanaf 27 juli 1998 op tien jaar werd gebracht. In zoverre de feiten dateren van voor die wet, kan er derhalve op 27 juli 2008 verjaring intreden.

Nog een andere categorie, betreft de gebruikers van de producten die afkomstig zijn van een asbestproducerend bedrijf. Ook deze personen kunnen in principe een schadeclaim indienen.

Als zij een contractuele relatie bezitten met het producerend bedrijf, geldt hogere redenering.

Indien dit niet het geval is, dan spelen en andere verjaringstermijnen zoals deze van vijf jaar met verschillende startdata, waar hier niet dieper wordt op ingegaan maar die evengoed een snel juridisch optreden kunnen noodzaken omwille van deze verjaringstermijnen.

Tot slot is het mogelijk dat een gebruiker of slachtoffer totaal geen contractuele banden heeft met de producent doch bijvoorbeeld buur is. Ook hier spelen verjaringstermijnen doch er is een specifiek wetsartikel waarop ‘buren’ zich zouden kunnen beroepen met name artikel 544 BW en het leerstuk van de foutloze aansprakelijkheid wegens hinder uit nabuurschap.

Net zoals voor alle andere categorieën van slachtoffers geldt echter ook hier dat deze mensen er goed aan doen om snel gepast advies in te winnen en eventueel snel op te treden voor de verjaring tussenkomt.

De grote vrees van Dolor in een dossier zoals dit, met enorm verstrekkende gevolgen, is dat de aansprakelijken onder meer de producenten van asbest uiteindelijk vrijuit zullen gaan door het intreden van de diverse verjaringen.

Het is nu wellicht nog niet te laat maar het kan snel te laat zijn. Het lijkt er wel op dat men door het oprichten van fondsen, de slachtoffers wil sussen en er wil voor zorgen dat deze mensen nog net lang genoeg wachten, in de hoop via één of ander fonds en tegemoetkoming te krijgen om dan vast te stellen dat hun eigenlijke rechten totaal verjaard zijn.

Het zijn niet alleen de slachtoffers zelf die schadeclaims kunnen instellen, ook hun erfgenamen kunnen dat doen maar ook zij zijn gebonden door de verjaringstermijnen.

Dolor beschouwt het als haar missie om de slachtoffers van de asbestproblematiek zo goed mogelijk voor te lichten ondermeer omtrent de verjaringstermijnen en de mogelijkheden van aansprakelijkheid.

Daartoe zal Dolor samen met al haar medewerkers een reeks informatievergaderingen organiseren.

Uit de juridische adviezen die Dolor heeft ingewonnen bij een Brussels advocatenkantoor en een Antwerps advocatenkantoor blijkt dat er in de asbestzaak best snel wordt opgetreden.

Dolor schat de groep benadeelden in deze zaak op tienduizenden personen en doet een oproep van alle gedupeerden om zich met Dolor in verbinding te stellen zodat zij kunnen uitgenodigd worden op een informatieavond en waarbij zij in contact kunnen treden met andere gedupeerden in dezelfde zaak.